Damian Hoffmann: „Trudno będzie zauważyć naszych uczniów na polu”

– Nawet trudno sobie wyobrazić, jakie pokłosie pandemii COVID-19 zbieramy w szkołach – mówi Damian Hoffmann, dyrektor Zespołu Szkół Technicznych i Ogólnokształcących.

WW”: W tym roku obchodzimy 100-lecie szkoły rolniczej we Wrześni. Czy jako historyk jest pan w stanie ocenić, w jaki sposób zmieniła się oświata rolnicza na przestrzeni wieku? Czy w ogóle coś się zmieniło, oprócz budynków i techniki?

DAMIAN HOFFMANN: – Kiedyś szkoły rolnicze podlegały resortowi rolnictwa, a dzisiaj tylko nieliczne zostały pod jego kuratelą. Zmieniły się realia, źródła i warunki finansowania. Ponadto zostały uwolnione pewne zawody dla dziewcząt. Przypomnę, że kiedyś do klas weterynaryjnych uczęszczali wyłącznie chłopcy. Niestety stwierdzam również, że kilka specjalistycznych kierunków bardzo się upowszechniło, co oznacza, że praktycznie każda szkoła może zaproponować taką ofertę edukacyjną, jaką chce i jaka zostanie zatwierdzona przez dany organ prowadzący. Mam jednak nadzieję, że wieloletnia tradycja, rekomendacje i doświadczona kadra mają wciąż znaczenie, zwłaszcza dla tych, którym zależy na jakości nauczania.

Na koniec września planowany jest jubileusz. Dlaczego warto wziąć udział w tym wydarzeniu?

– Jak najbardziej warto! Każde spotkanie niesie ze sobą wartość dodaną. Zwłaszcza po okresie pandemii i izolacji doceniamy możliwość spotykania się w realnym świecie. A zjazd absolwentów to jeszcze coś innego. To nie tylko spotkania towarzyskie – to podróż sentymentalna. Piękne wspomnienia, odnawianie starych znajomości i przyjaźni. To budowanie mostów w czasoprzestrzeni, między przeszłością a teraźniejszością. Między miejscami, w które rzucił nas los.

ZSTiO dziedziczy tradycje szkoły mleczarskiej, która działała do 2003 roku. Czy dawny „mlecz” w jakiejś formie też będzie obecny na jubileuszu?

– To święto wszystkich absolwentów, ze wszystkich typów szkół, które połączył obecny Zespół Szkół Technicznych i Ogólnokształcących we Wrześni. Jak najbardziej kontynuujemy i kultywujemy tradycję dawnej szkoły mleczarskiej, przede wszystkim ze względu na ludzi z nią związanych: nauczycieli, uczniów i jej przyjaciół.

To pana druga kadencja na stanowisku dyrektora szkoły. Jaką ma pan refleksję po 20 latach pracy dydaktycznej: „O Boże, w co ja się wpakowałem” czy może raczej: „Tak to sobie właśnie wyobrażałem”?

– Wyboru tej funkcji dokonałem świadomie. Wcześniejsza praca w Kuratorium Oświaty pomogła mi zrozumieć meandry tego zawodu. Podejmuję nowe wyzwania i pokonuję piętrzące się trudności. Jednym z największych wyzwań współczesnej szkoły są kwestie związane z dobrostanem ucznia, a dokładnie rzecz ujmując, z jego kondycją psychofizyczną. Nawet trudno sobie wyobrazić, jakie pokłosie pandemii COVID-19 zbieramy w szkołach. My, dyrektorzy, wraz z psychologami, pedagogami i wychowawcami mamy naprawdę wiele do zrobienia w tej materii.

Od radnego Waldemara Bartkowiaka, przewodniczącego komisja rolnictwa Rady Powiatu Wrzesińskiego, usłyszałem w ubiegłym roku, że szkoła przy ul. Kaliskiej nie prowadzi teraz praktycznej nauki zawodu, bo pan przewodniczący „nie widzi uczniów na polu”. Jak ta sprawa wygląda i czy komisja w ogóle odwiedziła szkołę w tej kadencji?

– Praktyczna nauka zawodu prowadzona jest w oparciu o działania ujęte w podstawie programowej w zawodach związanych z branżą rolniczą. Podążając za postępem technologicznym w kulturze agrarnej, odeszliśmy od kształcenia w zawodzie technik rolnik na rzecz nowego kierunku – technik mechanizacji rolnictwa i agro-troniki. Nawiązując do słów radnego Waldemara Bartkowiaka, istotnie trudno będzie teraz zauważyć naszych uczniów chodzących po polu. Czasy się zmieniają, zmieniają się również potrzeby rynkowe i kadrowe.

Czego oczekuje od pana organ prowadzący, czyli Starostwo Powiatowe we Wrześni?

– Wspólnie działamy na rzecz budowania dobrej atmosfery wokół polskiej oświaty, chociaż widzimy, z jakimi problemami się boryka. Malejące wydatki państwa na edukację, zarobki nauczycieli i klika innych grzechów ciążących na systemie edukacji – z tym mierzymy się na co dzień. Współpracujemy z organem na wielu płaszczyznach i w miarę możliwości podejmujemy starania, by polepszać uczniom codzienne warunki do nauki, wypoczynku i uprawiania sportu.