Już w przyszłą niedzielę obchodzić będziemy najważniejsze i najstarsze święto chrześcijańskie, czyli Wielkanoc. Jak obchodzimy to święto? Co jest dla nas najważniejsze? Czego nie może zabraknąć na świątecznym stole? Właśnie to będziemy sprawdzać w nadchodzącym tygodniu na ulicach Wrześni.

W kalendarzu liturgicznym trwający tydzień określany jest Wielkim Tygodniem, którego zwieńczeniem jest Triduum Paschalne. To święto upamiętniające misterium paschalne Jezusa Chrystusa: jego mękę, śmierć i zmartwychwstanie.

Obok części duchowej jest też ludowa część tego święta. Samo jajko związane było z kultem płodności, to symbol nowego życia oraz budzącej się przyrody. Najstarsze pisanki pochodzą ze starożytnych Mezopotamii i Egiptu, a w Polsce pojawiły się prawdopodobnie w X wieku. Co ciekawe z początku chrześcijańscy duchowni potępiali ten związany z Jarymi Godami symbol, ale obecnie całkowicie stopił się on z obchodami Wielkanocy. Co ciekawe, dawniej pisanki mogły zdobić tylko kobiety. Jeśli mężczyzna wszedł do izby, należało odczynić urok, który intruz mógłby rzucić na jajka. 

[[ankieta2]]

Chyba najsłynniejsze „pisanki” na świecie wykonał rosyjski złotnik i jubiler Peter Carl Fabergé. Jaja carskie zwane też jajami Fabergé powstały w jego pracowni złotniczej (jubiler nie był autorem ich projektów, ale każdy akceptował osobiście). Zostały wykonane ze złota, srebra, kamieni szlachetnych, kości słoniowej i masy perłowej i powstały na zamówienie cara Rosji Aleksandra III Romanowa. Pierwsze jajo stanowiło prezent wielkanocny dla żony cara Marii Romanowej. Po śmierci Aleksandra III tradycję zamawiania jaj kontynuował jego syn Mikołaj II Aleksandrowicz Romanow. Wewnątrz jaja umieszczone były dodatkowe upominki, aż do momentu wręczenia objęte ścisłą tajemnicą. Do momentu wybuchu rewolucji powstały 54 jaja. Jubiler inspirował się wydarzeniami historycznymi, jak np. otwarciem kolei transsyberyjskiej. Jajo ofiarowane w 1897 roku przez Mikołaja II jego żonie Aleksandrze Romanowej nawiązywało ornamentem do sukni koronacyjnej carycy, a w jego wnętrzu ukryta była wykonana ze złota miniatura karety koronacyjnej, z siedzeniami z rubinów, szybami z kryształu górskiego i koroną na dachu.

Oczywiście zdobienie pisanek nie jest jedynym wielkanocnym zwyczajem. Ważne jest choćby to, co trafi do koszyczka ze święconką. Święcenie potraw tradycyjnie ma miejsce w Wielką Sobotę, a zwyczaj ten jest znany w Polsce od XIV wieku. Wówczas szlachcice posyłali po kapłana, by ten poświęcił cały stół. Dziś do koszyczka trafia miniatura wielkanocnego śniadania. 

[[ankieta3]]

Sam koszyk powinien zostać wyłożony białą serwetką i przystrojony gałązkami bukszpanu. W centralnym miejscu powinien znaleźć się baranek z chorągiewką – symbol Chrystusa Zmartwychwstałego. Obok baranka umieszczamy: jajko – symbol nowego życia i zwycięstwa nad śmiercią, chleb – na pamiątkę rozmnożenia go na pustyni, wędlinę – mającą zapewnić dobrobyt, ciasto – symbol kunsztu i umiejętności, przemiany nieukształtowanej materii w formę niedoskonałą, którego słodycz będzie nagrodą po Wielkim Poście, chrzan – na pamiątkę goryczy Męki Pańskiej oraz sól – przypominającą, że mamy być „solą ziemi”. 

W komentarzach opowiedzcie nam, czy obchodzicie święta wielkanocne, które tradycje są Wam najbliższe i bez jakich elementów nie wyobrażacie sobie Wielkanocy.