Endoproteza barku - na czym polega ten zabieg i do kogo jest kierowany?

Endoproteza barku to typ implantu wszczepiany w miejsce zniszczonej głowy kości ramiennej czy panewki łopatki. Możliwe jest założenie protezy częściowej lub całkowitej, zależnie od indywidualnych wskazań. Zabieg taki pozwala nie tylko na zwiększenie ruchomości stawu ramiennego, lecz także na pozbycie się przewlekłego bólu. Dowiedz się, kto powinien rozważyć wszczepienie endoprotezy barku i jak wygląda taki zabieg!

Czym jest endoproteza barku?

Endoproteza barku jest typem protezy zastępującej zniszczony staw barkowy, składający się z panewki stawowej, głowy kości ramiennej oraz torebki stawowej. Struktura ta wzmacniana jest przez więzadła. W przypadku uszkodzenia stawu ramiennego zarówno przez uraz, jak i choroby (przede wszystkim reumatyczne, lecz także nowotwory) lekarz może zaproponować właśnie endoprotezę barku. Może ona być całkowita lub częściowa, w zależności od skali problemu. Chociaż endoproteza barku nazywana bywa zabiegiem ostatniej szansy, to nie do końca prawda. Należy pamiętać, że procedura ta ma na celu nie tylko poprawę funkcji stawu, lecz także zatrzymanie procesów degeneracyjnych. Czasem jej wcześniejsze wszczepienie może zaoszczędzić pacjentowi licznych problemów, w tym zarówno z mobilnością, jak i przewlekłym bólem.

Jakie są typy endoprotezy barku?

Do podstawowych typów endoprotezy barku zaliczamy:

• całkowitą endoprotezę barku – składa się ze sztucznej panewki stawowej oraz kości ramiennej, przeznaczony jest do postępowania w zaawansowanych zniszczeń w obrębie stawu,
• połowiczną endoprotezę barku – zastępuje jedynie głowę kości ramiennej,
• odwróconą endoprotezę barku – typ protezy całkowitej, gdzie głowa kości zastępowana jest sztuczną panewką, zaś w miejsce naturalnej panewki wstawiana jest sztuczna głowa kości, rozwiązanie to stosowane jest w przypadku braku wydolności rotatorów (ich funkcja przejmowana jest przez mięsień naramienny),
• powierzchniową endoprotezę barku – głowa kości ramiennej jest jedynie opracowywana i pokrywana metalową powłoką, zabieg taki nazywany jest również kapoplastyką.

Jak wygląda zabieg wszczepienia endoprotezy barku?

Niezależnie od wybranego przez specjalistę typu endoprotezy barku cały zabieg wygląda stosunkowo podobnie. Na dzień przed procedurą pacjentowi zostają podane odpowiednie preparaty, takie jak heparyna (działanie przeciwzakrzepowe) oraz antybiotyki. Sam zabieg zawsze wykonywany jest w znieczuleniu ogólnym. Następnie lekarz nacina skórę w bruździe ramiennej oraz nacina i odsuwa mięśnie, aby móc przeciąć torebkę stawową i odciąć zniszczoną głowę kości ramiennej lub jedynie jej część. Następnie chirurg wprowadza trzpień, do którego następnie przymocowuje głowę endoprotezy lub pokrywa głowę kości ramiennej warstwą metalu (kapoplastyka). W przypadku endoprotezy całkowitej lub odwróconej w następnym etapie zakładana jest również sztuczna panewka. Na koniec lekarz zszywa ranę i zakłada pacjentowi ortezę. Całość najczęściej nie zajmuje około 2 godzin. Jej dokładny czas zależy przede wszystkim od stopnia rozległości zabiegu. 

Wskazania do endoprotezy barku

Do wszczepienia endoprotezy barku kwalifikują się przede wszystkim pacjenci z poważnymi zmianami wywołanymi urazami w obrębie stawu barkowego lub schorzeniami reumatycznymi, np. RZS (reumatoidalne zapalenie stawów). Wskazaniem może być też jałowa martwica głowy kości ramiennej, niemożliwe do wyleczenia inną metodą uszkodzenia ścięgien stożka rotatorów, nawrotowa niestabilność stawu barkowego, choroby zapalne stawu ramiennego prowadzące do jego degeneracji, a także nowotwory.

Przeciwwskazania do założenia endoprotezy barku

Chociaż endoproteza barku niesie ze sobą wiele korzyści, istnieją sytuacje, w których jest ona niewskazana. Dzieje się tak między innymi przy takich problemach pacjenta jak:

• zaburzenia pracy mięśnia naramiennego,
• uszkodzenie nerwu pachowego,
• aktywna infekcja w miejscu zabiegowym,
• infekcja ogólna organizmu,
• artropatia neurogenna (staw Charcota).

Lista ta przedstawia jedynie najważniejsze przeciwwskazania. Lekarz może odmówić wykonania zabiegu z różnych przyczyn, w tym z powodu zbyt młodego wieku pacjenta.

ARTYKUŁ SPONSOROWANY