Krzysztof Ostrowski: „Polska przez ostatnie osiem lat wypiękniała”

– Ubiegam się o mandat senatora, ponieważ moim największym kapitałem społecznym jest wieloletnie doświadczenie – mówi Krzysztof Ostrowski. 

„WW”: Podczas prezentacji pana kandydatury na rynku we Wrześni (6 września) przyszło kilkanaście osób, zwykłych mieszkańców, którzy ostentacyjnie pana witali, deklarowali poparcie, zapraszali do wspólnych zdjęć. Zaskoczyło pana tak ciepłe przyjęcie?

KRZYSZTOF OSTROWSKI: – To rzeczywiście było bardzo sympatyczne przyjęcie. Widocznie mieszkańcy Wrześni pamiętają moją pracę parlamentarną. Miałem tutaj biuro poselskie, w którym regularnie dyżurowałem, pomagałem wrześnianom, podejmując interwencje poselskie w sprawach z bardzo różnych sfer życia. Angażowałem się również w sprawy społecznie ważne dla miasta i powiatu, m.in. dotyczące skażenia wody, utworzenia szkoły muzycznej czy pozyskania funduszy na remont wrzesińskiej fary.

W spocie przedstawiającym pana kandydaturę podkreśla pan kwestię bezpieczeństwa oraz to, że na trudny czas potrzebni są ludzie doświadczeni. Gdzie widzi pan największe zagrożenie dla naszej Ojczyzny – wojna na Ukrainie, kryzys migracyjny?

– Wymienił pan redaktor bardzo poważne zagrożenia, jednak uważam, że jeszcze poważniejszym jest to, że zostaliśmy podzieleni jako naród. Ten proces podziału rozpoczął się już wiele lat wstecz i jest bardzo na rękę tym, którzy dążą do osłabienia Polski. Próbuje się pozbawić nas dumy i tożsamości narodowej, uderza się w nasze wartości i pamięć historyczną, dezawuuje autorytety. Wojny toczy się przecież nie tylko militarnie, ale i poprzez stosowanie technik wywierania społecznego wpływu. To bardzo poważna broń i można zaobserwować, że intensywność jej stosowania rośnie proporcjonalnie do rozwoju i wzrostu znaczenia Polski. Ma to bowiem hamować pozytywne zmiany w Polsce. Jeśli będziemy silnym i zjednoczonym narodem, będziemy odporni na zewnętrzne wpływy i będziemy w stanie stawić czoła zewnętrznym zagrożeniom.

Rafał Ziemkiewicz proponuje „Wielką Polskę” – czy Polska może wykorzystać obecną sytuację geopolityczną i wyrwać się z tzw. pułapki średniego rozwoju?

– Wierzę, że tak. Polska ma dużą szansę na rozwój i zyskanie na znaczeniu, jeśli uda się przełamać zagrożenia, o których mówiłem, odpowiadając na pana poprzednie pytanie. Od czasu bitwy pod Połtawą w 1709 roku o Polsce decydowały obce rządy, aż do upadku Rzeczypospolitej, poprzez dokonanie zaborów. Przetrwaliśmy je i odrodziliśmy się jako państwo dzięki pamięci historycznej, kulturze, językowi. Później był imponujący rozwój Polski w okresie XX-lecia międzywojennego, dramatycznie przerwany wojną, a po niej znowu rosyjskie wpływy. Po roku 1989 otworzyła się dla Polski kolejna szansa i robimy dużo, aby ją wykorzystać, czego widać efekty. Jednak, by kontynuować ten proces, potrzebny jest rząd, który będzie się kierował interesem narodowym, a nie interesem obcych państw – Moskwy, Berlina czy Brukseli.

Jako jeden z niewielu lekarzy w szczycie pandemii nie zamknął pan swojego gabinetu i nadal przyjmował pacjentów. Tymczasem w przysiędze Hipokratesa nie ma słowa o heroizmie, a wiemy, że wielu medyków poległo na froncie walki z koronowirusem.

– Dla mnie był to naturalny odruch. Czasem przyjmowałem pacjentów od rana do późnej nocy. Bywało, że wychodziłem z przychodni o drugiej w nocy. Być może wynika to z mojego charakteru. Kiedy sięgam pamięcią wstecz, pełniąc w życiu różne funkcje, zajmując różne stanowiska, zawsze byłem w służbie – czy to służbie pacjentom, czy też Polsce. Lubię czuć się potrzebny, realizuję się, kiedy mogę pomagać innym. To mój cel i sens życia. Niestety czasem cierpi na tym moja rodzina, dla której przez to mam mniej czasu, ale żona jest na szczęście bardzo wyrozumiała.

Niedawno rząd dofinansował niebagatelną kwotą ponad 6,5 mln zł modernizację Szpitalnego Oddziału Ratunkowego we Wrześni. Wiceminister Marcin Martyniak stwierdził, że program wsparcia SOR-ów to kolejny kamień milowy w dofinansowaniu sektora ochrony zdrowia. Czy to faktycznie jest przełom?

– Dla naszego szpitala jest to ogromny i potrzebny zastrzyk pieniędzy. Jeśli zaś popatrzymy na liczby globalnie, to jest to bardzo duży skok rozwojowy dla SOR-ów. Warto zaznaczyć, że w 2015 roku nakłady na SOR-y wynosiły 971 mln zł, zaś w 2023 osiągną wartość aż 2 mld 731 mln zł. Inwestycje te są realizowane dzięki uruchomieniu Funduszu Medycznego na modernizację podmiotów leczniczych. Od wielu lat w ocenie pacjentów SOR-y były miejscem, w którym spędzali długie godziny i które wymagały modernizacji i unowocześnienia. Sama pandemia pokazał nam, jak ważne są SOR-y, można powiedzieć, że stanęły na pierwszej linii frontu walki z COVID-19. Odpowiednio przygotowana baza oddziałów ratunkowych jest ważnym elementem bezpieczeństwa kraju.

PiS proponuje program „Dobry posiłek”, który ma poprawić jakość żywienia w szpitalach. Mają być na to przeznaczone miliardy złotych. Jakie znaczenie dla pacjentów ma wartościowy posiłek?

– Jednym słowem: ogromne. Każdy z nas, kto choć raz był przeziębiony, wie, jak istotny jest ciepły, odżywczy posiłek w czasie, gdy organizm walczy z wirusem. W przypadku poważnych chorób – onkologicznych czy cukrzycy – odżywianie ma tym bardziej kluczowe znaczenie. Leczenie onkologiczne, niszcząc komórki nowotworowe, bardzo często osłabia nasz układ immunologiczny, dlatego ważna jest zbilansowana dieta, bogata w witaminy i mikroelementy. Dlatego można powiedzieć, że wartościowy posiłek jest elementem zdrowienia pacjentów. Swoim pacjentom zawsze zalecam zdrową dietę, bo to podstawa i niezastąpiony element profilaktyki zdrowotnej. Jestem gorącym zwolennikiem tego rozwiązania. Szkopuł tkwi zawsze w szczegółach, dlatego dobrze, że ministerstwo zdecydowało najpierw o wprowadzeniu programu pilotażowego. To pozwoli na wychwycenie ewentualnych błędów i w efekcie przygotowanie dobrego, docelowego rozwiązania dla całego kraju. Jest pan znany z działalności charytatywnej. Wie pan, jak praktycznie pomagać ludziom.

W mediach społecznościowych pojawia się niezliczona liczba tzw. onkozbiórek. Czy faktycznie coś jest nie tak z opieką onkologiczną, zwłaszcza dzieci, skoro tylu rodziców prosi, błaga wręcz o pomoc. Znany z Twittera lekarz Jakub Kosikowski twierdzi, że więcej niż połowa takich zbiórek nikomu nie pomoże.

– Faktycznie, takich zbiórek jest w Polsce bardzo dużo. Nie chciałbym generalizować, nie mamy żadnych analiz, które wskazywałyby skuteczność tych zbiórek – to wymagałoby szczegółowego przeglądu sprawozdań finansowych fundacji zbierających pieniądze. Docierają do mnie informacje, że bywa, że pieniądze ze zbiórek finalnie nie trafiają do pacjentów, tylko zasilają budżety fundacji. Zdarzają się przypadki, iż zbiórki prowadzone są na leczenie dla pacjenta, dla którego w Polsce są dostępne refundowane terapie i w świetle wytycznych postępowania diagnostyczno-terapeutycznego te zbiórki są bezzasadne. Mogę podejrzewać, że wynika to z braku wiedzy samych pacjentów, jak i lekarzy, którzy powinni jednak w pierwszej kolejności przekazać pacjentom kompleksową wiedzę na temat możliwych metod leczenia w naszym kraju. To zjawisko pokazuje, jak bardzo potrzebna jest platforma do dyskusji i edukacji w zakresie opieki zdrowotnej w postaci Parlamentarnego Zespołu ds. Praw Pacjentów, który powstał z mojej inicjatywy w poprzedniej kadencji i który był jednym z dwóch najbardziej aktywnych zespołów zajmujących się zdrowiem. 

Czy jest pan w stanie ocenić, jaka jest lepsza forma organizacji szpitali powiatowych – Samodzielny Publiczny Zakład Opieki Zdrowotnej czy spółka z ograniczoną odpowiedzialnością, a więc taka, jaką mamy we Wrześni?

– Reformę służby zdrowia za rządów PiS zapoczątkowała ustawa o dekomercjalizacji szpitali. Ustawa weszła w życie w lipcu 2016 roku. Przywróciła najważniejszą zasadę w służbie zdrowia – gwarancję i odpowiedzialność państwa za bezpieczeństwo i zdrowie obywateli. Zagwarantowała zachowanie publicznego charakteru szpitali w Polsce i dzięki temu zaczęto odchodzić od podejścia „zysk kosztem pacjenta”. Obecnie samorząd nie może zbyć udziałów w szpitalu, jeśli spowodowałoby to utratę pakietu kontrolnego. Przekształcona już szpitalna spółka swoje ewentualne zyski musi przekazać na działalność leczniczą. Samorządowcy często przedstawiają realizację inwestycji jako wiedzę tajemną.

Znakomicie zna pan samorząd. Był pan radnym na wszystkich szczeblach, dwukrotnie starostą gnieźnieńskim. Myślę, że ma pan wyrobiony pogląd na temat problemów finansowo-organizacyjnych szpitali powiatowych. Czy faktycznie powiaty mają odpowiednia narzędzia, aby kontrolować wydatki szpitali powiatowych, skoro obecnie mamy do czynienia ze spiralą zadłużania się tego typu placówek medycznych?

 – Przyczyna większości kłopotów finansowych szpitali powiatowych leży w sposobie ich finansowania (pomijam przypadki niegospodarności zarządów). Zryczałtowany koszt procedury zawiera w sobie wiele elementów, ale nie zawiera kosztów amortyzacji i zakupów sprzętu. To zadanie organu założycielskiego, z którego nie zawsze może się wywiązać. Dużym postępem w kierunku poprawy finansowania szpitali byłoby zniesienie przyjęć na oddziały oraz ujęcie amortyzacji i niezbędnych inwestycji w zryczałtowanym koszcie procedury.

Co tak naprawdę decydent samorządowy musi zrobić, aby powstały takie projekty, jak eSTeDe Centrum Kultury w Gnieźnie, duża hala sportowa przy liceum czy nowy szpital?

– Do powstania udanych, zrobionych z wizją i rozmachem inwestycji potrzebne są trzy warunki. Pierwszy to mądre i odważne przywództwo. Kolejne – zgoda w samorządzie oraz środki finansowe, o które ostatnio najłatwiej (np. Polski Ład i przekazanie w ostatnich dniach 6,5 mln zł na modernizację wrzesińskiego SOR-u).

Samorząd terytorialny jest pupilkiem mediów lewicowo-liberalnych. Tymczasem jest to kłębowisko różnych patologii: korupcji, nepotyzmu, nieskutecznych organów kontroli itp. PiS próbuje temu zaradzić, wprowadzając kadencyjność wójtów, burmistrzów i prezydentów, wzmacniając rolę przewodniczących rady, transmisje na żywo z obrad itp. Czy pana zdaniem samorząd terytorialny trzeba zreformować?

– Moim zdaniem nie jest nam potrzebna kolejna reforma samorządu. Patologie są wszędzie tam, gdzie są ludzie. Nie inaczej jest w samorządzie.

Tegoroczna kampania wyborcza jest niezwykle dynamiczna i brutalna. Odczuł pan jakoś zderzenie z anty-PiS-em w okręgu nr 92?

– W moim odczuciu dotychczasowa kampania senacka w naszym okręgu wyborczym przebiega w duchu rywalizacji fair play. Pojedyncze incydenty niszczenia banerów czy niektóre żenujące wpisy w internecie nie zmieniają całości obrazu. Za sposób prowadzenia kampanii wszystkim moim konkurentom i oponentom należą się słowa podziękowania.

Co chciałby pan przekazać czytelnikom na końcówce kampanii?

– Chciałbym pokreślić, że postanowiłem ubiegać się o mandat senatora, ponieważ moim największym kapitałem społecznym jest wieloletnie doświadczenie w działalności na rzecz drugiego człowieka. Bez zbędnych emocji, zacietrzewienia i wrogości. Takimi cechami powinien odznaczać się senator, który w Senacie będzie reprezentantem wszystkich mieszkańców okręgu, bez względu na ich poglądy. Zaproponowałbym, by na ostatnie dwa dni przed głosowaniem wyłączyli telewizję, radio, internet, wyszli na ulicę i zobaczyli, jak Polska wypiękniała przez ostatnie osiem lat, jak ludzie się pięknie uśmiechają. I by potem poszli głosować.