Salwy śmiechu towarzyszyły premierze sztuki „Scenariusz dla trzech aktorów” w aranżacji Teatru Otczapy. Daniel Olczak, Jakub Wiącek i Jacek Karbowiak w pełnym wdzięku stylu wciągnęli publiczność do opowieści o tym jak robi się sztukę. Spektakl wyreżyserowała niezastąpiona Elżbieta Górczyńska.

Premiera odbyła się 11 maja na scenie Wrzesińskiego Ośrodka Kultury. Tym razem Otczapowcy wzięli na tapet sztukę Bogusława Szaeffera, która została napisana z myślą o konkretnych aktorach: Janie Peszku oraz Mikołaju i Andrzeju Grabowskich. Spektakl to zapis szalonej próby teatralnej pełnej absurdów, twórczych kłótni, romantycznych improwizacji, ale też dosadnych rozmów o tym „kto z kim”.  Znerwicowany reżyser próbuje skłonić do pracy aktora i kompozytora, którzy mają ochotę na wszystko oprócz …pracy. Podczas próby rodzą się różne dziwne pytania,  w tym zasadnicze: „Dlaczego pieprzone pierożki są dobre, a pieprzone życie już nie takie?”.

Daniel Olczak, Jakub Wiącek i Jacek Karbowiak nadali spektaklowi indywidualny rys swoich osobowości. Idealnie poradzili sobie z szybkim tempem, a trzeba powiedzieć, że sztuka Szaeffera wymaga od aktorów nie tylko maksymalnego skupienia, ale też niemałej sprawności fizycznej.

Najmocniejszą stroną spektaklu był jednak humor. Aktorzy pokazali prawdziwy talent komediowy. Publiczność zaczęła się śmiać już w pierwszych minutach i tak było do końca. Mówiąc kolokwialnie widownia „się spłakała” i to bez żalu.

Zapewne duża w tym zasługa Elżbiety Górczyńskiej, która nawet do poważnych i ciężkich spektakli potrafi „przemycić” humorystyczne akcenty, a z komedia jest jej żywiołem.

Warto zaznaczyć, że w sztuce zagrała też publiczność, bo przedstawienie momentami przenosiło się ze sceny na widownię. Można to potraktować jako wyraz uznania wobec widzów.

- Dziękujemy państwu, że jesteście, bo bez was nie byłoby nas – mówił Daniel Olczak, który po spektaklu przyznał, że zagranie w „Scenariuszu dla trzech aktorów” było dla niego marzeniem od 10 lat.

Scenariusz Szaeffera zakłada spory margines przestrzeni na improwizację aktorską. Aranżacja Otczapy była jak perfekcyjnie zaplanowana improwizacja - spontaniczna i dokładna jednocześnie. Przez taką sztukę się płynie.

Kserówka artykułu z "Wiadomości Wrzesińskich" jako sceniczny rekwizyt