Jazz i nie tylko (52) – Dywizjon Miłosierdzia oraz płyty pięciogwiazdkowe według „Jazz Forum”

Zapraszam na kolejną audycję z cyklu „Jazz i nie tylko”, gdzie m.in. w Kąciku wrzesińskim posłuchamy dwóch utworów Dywizjonu Miłosierdzia braci Grychowskich.

Miesięcznik „Jazz Forum” recenzując ukazujące się płyty przyznaje im „gwiazdki”, od jednej (słaba) do sześciu (genialna). Z tą najwyższą jeszcze się nie zetknąłem, natomiast czasem spotyka się 5 gwiazdek (znakomita). W tym odcinku Jazzu i nie tylko prezentuję dziś najlepsze z ostatniego numeru „JF”. Na zakończenie jak zwykle Zakątek Niemenowski, w którym puszczam mniej znane, ale dla mnie najciekawsze, bo progresywne, a nie przebojowe, utwory Czesława. 

Poniżej „lista doalogowa”, czyli zapis tego, co gadam w audycji, wytłuszczone są tytuły utworów – można na nie zgłosować w ankiecie.

Jazz i nie tylko nr 52 (20.11.2019)

Dobry wieczór. Dzisiaj posłuchamy muzyki pięciogwiazdkowej. Przeglądając najnowszy numer „Jazz Forum” dotarłem do działu Recenzje, gdzie prześwietni autorzy tego zasłużonego pisma przedstawiają i oceniają najnowsze płyty jazzowe. Przyznają im „gwiazdki” – od jednej, czyli słabej do sześciu – genialnej, chociaż jeszcze takiej noty nie spotkałem. Pięć „gwiazdek” to płyta znakomita. Zaczniemy od „Blue Word” Johna Coltraina nagranej 24 czerwca 1964, ale wydanej dopiero teraz, w 2019, ponieważ miała to być muzyka do filmu „Kot w torbie” kanadyjskiego reżysera Gille’a Groulaxa. Ostatecznie z 38-minutowego nagrania w filmie wykorzystano tylko 10 minut, więc po 55 latach leżakowania w archiwum Kanadyjski Instytut Filmowy zdecydował się na wydanie płyty. I bardzo dobrze, bo jak napisał Tomasz Tłuczkiewicz: „Jest na niej cały John Coltraine, genialny i święty muzykant w szczytowej formie, w swym klasycznym repertuarze i na czele swego Klasycznego Kwartetu”. Trainowi grającemu na saksofonach tenorowym i sopranowym towarzyszą: McCoy Tyner – fortepian, Jimmy Garrison – kontrabas i Elvin Jones na perkusji.

Blue World

John Coltraine w tytułowym utworze z płyty Blue World, nagranym w 1964, a wydanym w 2019. Pozostaniemy w klimacie klasycznego jazzu, chociaż dwa utwory, których posłuchamy, zostały nagrane w legendarnym nowojorskim klubie Village Vanguard w 2017, a wypuszczone na rynek przez monachijską wytwórnię ECM w bieżącym roku. To płyta tria Ethana Iversona „Common Practice”, z którym gościnnie wystąpił trębacz Tom Harrell. To naprawdę piękna i szczera muzyka.

The Man I Love,

Sentimental Journey

The Man I Love, George’a Gershwina i Ira Gershwina oraz Sentimental Journey, kompozycja Lesa Browna, Benjamina Homera oraz Buda Greena w wykonaniu kwartetu Ethana Iversona. Przypominam, że w audycji Jazz i nie tylko słuchamy dzisiaj pięciogwiazdkowych płyt z tego roku według rekomendacji „Jazz Forum”. Kolejnym „wykopaliskiem” jest krążek wytwórni ECM zatytułowany „When Will the Blues Leave” Paula Bleya, grającego na fortepianie, kontrabasisty Gary’ego Peacocka oraz Paula Motion – perkusja. Jest to zapis koncertu w malowniczym Lugano w Szwajcarii. W muzyce tego tria nic nie jest oczywiste, zwłaszcza to, kto jest liderem, kto towarzyszy, kto gra solówkę, posłuchajcie i oceńcie sami…

When Will the Blues Leave

When Will the Blues Leave, a wystąpiło trio w składzie: Paul Bley, Gary Peacock i Paul Motian. Pięć gwiazdek otrzymało też wydawnictwo „Live in Gothenburg”, które jest zapisem koncertu z 2001 szwedzkiej grupy e.c.t. pianisty Esbjörna Svenssona, który krótko po tym koncercie zginął tragicznie. Posłuchamy utworu „Dating” skomponowanego przez lidera.

Dating

Dating Esbjörna Svenssona i jego tria. Wśród płyt, którym „Jazz Forum” przydzielił 5 gwiazdek są też polskie wydawnictwa. Zaczniemy od tytułowego Hipokampu Marka Napiórkowskiego, który nasz mistrz gitary nagrał wraz z klawiszowcem Janem Smoczyńskim, saksofonistą Adamem Pierończykiem, Pawłem Dobrowolskim na perkusji i Luisem Ribeiro na instrumentach perkusyjnych. Ciekawostką jest brak basu.

Hipocamp

Hipokamp Marka Napiórkowskiego. Drugim „Znakomitym” polskim albumem, jaki dzisiaj przedstawię, będzie fragment płyty „LLovage” Olo Walickiego i Jacka Prościńskiego. To dość mocno odjechana muzyka, raczej nie dla każdego, ale na pewno dla kogoś, kto lubi czasem spotkać się z nowymi brzmieniami. W recenzji Adama Domagały w „Jazz Forum” uderzył mnie niezwykle malarski język, dlatego postanowiłem zacytować jej fragment: „Poszczególne elementy niespodziewanie yłaniają się z poprzednich, a to z nieba spadają akordy fortepianu, a to gdzieś tam piśnie saksofon sopranowy; finezyjna partia perkusji nałożona na leniwe syntezatorowe tło przeradza się w łomot spadającego żelastwa, filuterny bas zanika w ambientowym tle”. Tyle Adam Domagała. Zapraszam na dwa utwory – Katorga oraz Dziecko z Rossmanna – Olo Walicki i Jacek Prościński.

Katorga

Dziecko z Rossmanna

Olo Walicki – kontrabas, elektronika oraz Jacek Prościński – perkusja i elektronika. Tymi nagraniami kończymy dzisiejsze prezentacje fragmentów płyt, którym „Jazz Forum” przyznał 5 gwiazdek. Będziemy wracać do tych zestawień w następnych tygodniach, a dzisiaj przechodzimy już do

Kącik wrzesiński

Dzisiaj Dywizjon Miłosierdzia, wrzesińska kapela punkowa, której przewodził basista i gitarzysta Artur Grychowski. Jego brat Maciej śpiewał i grał na perkusji, przez Dywizjon przewinęli się również: Piotr Puszczewicz, Piotr Tórz, Krzysztof Regulski, Jerzy Banicki, Andrzej Mikołajczak, Krzysztof Garczyk oraz Janusz Kościuszko. Zespół powstał w 1980 i działał w ówczesnym Zespole Szkół Zawodowych, a jego opiekunem artystycznym był lider Millordów Piotr Starzyński, który pracował wtedy w świetlicy szkoły. Za jego sprawą w 2000 (Starzyński był już dyrektorem WOK-u) zespół zarejestrował 4 utwory Artura na płycie Września 2000. Przy okazji przypominam, że 7 grudnia o 21.00 w Klubie Trójka zagra koncert legendarna grupa Millord w najwcześniejszym składzie, z Panterą, czyli Romkiem Nowakiem, Ciągowym, czyli Piotrem Michalskim oraz liderem i założycielem – Piotrem Starzyńskim, wstęp wolny.

Zagrożenie

Konfrontacja

Dywizjon Miłosierdzia, czyli punk z Wrześni z lat 80. Zanim pożegnam się już dzisiaj z Państwem przypomnę, że Jazz i nie tylko emitowany jest w WW Radio zawsze w środy o 20.00, a starsze odcinki można znaleźć na portalu Wrzesnia.info.pl w zakładce WW Radio/audycje/jazz i nie tylko. Dzisiaj pozostał nam już tylko tradycyjny Zakątek Niemenowski i bardzo śmieszna i mądra zarazem piosenka „Pokój” z 1980, z muzyką Czesława Niemena do słów Jana Brzechwy. Dobranoc mówi Państwu – Waldemar Śliwczyński.

Pokój