Bartosz Ługowski niedawno zyskał uznanie na poznańskiej uczelni artystycznej. Jego droga do sztuki rozpoczęła się na zajęciach plastycznych we wrzesińskim Gimnazjum nr 2.

Bartosz jest absolwentem Wydziału Rzeźby Uniwersytetu Artystycznego im. Magdaleny Abakanowicz w Poznaniu. W ubiegłym roku zrealizował nowatorską koncepcję łączącą klasyczną rzeźbę z rzeczywistością wirtualną. Projekt, który nazwał „Łątka” – czyli po staropolsku „lalka” – stanowi jego pracę dyplomową.

– „Łątka” składa się z czterech elementów, które mogą istnieć zależnie lub niezależnie od siebie. Dwa z nich to wymodelowane ręcznie, wykonane z tworzywa sztucznego rzeźby. Jedna przedstawia popiersie, a druga studium dłoni. Obie w swojej formie, poprzez umieszczenie na postumentach, nawiązywać mają do klasycznie pojmowanej rzeźby. Formy te jednocześnie stały się ekspozytorami dla urządzeń mobilnych, jakimi są gogle wirtualnej rzeczywistości oraz smartfon. Urządzenia pozwalają wkroczyć w niematerialny świat, w którym umieściłem dwie kolejne formy przestrzenne – tłumaczy młody rzeźbiarz.

Część materialna pracy powstała w uczelnianej pracowni, natomiast wirtualne rzeźby artysta wykonał na tablecie graficznym przy użyciu programów służących do modelowania 3D. A

Aplikację VR wykonał Grzegorz Lipski, autor „Wirtualnej Galerii Sztuki”, student Akademii Górniczo-Hutniczej w Krakowie.

– Współpraca w całości odbywała się w trybie zdalnym, mimo to nie trafiliśmy na żadne ograniczenia. Grzegorz w pełni przeniósł moje założenia do wirtualnej przestrzeni. Wykorzystując śledzenie dłoni w goglach VR, pozwoliliśmy na „dotykanie” rzeźby oraz poruszanie nią – mówi artysta.

„Łątka” to kontynuacja pracy licencjackiej Bartosza, na rzecz której wykonał lalkę w skali człowieka, pozwalającą odbiorcy na interakcję oraz ingerencję w rzeźbę. Absolwent UAP wspomina, że pomysł na wykorzystanie wirtualnej rzeczywistości podsunęła mu jego narzeczona.

Pomysł Bartosza został doceniony przez profesorów UAP.

– Po raz pierwszy student z mojej pracowni podjął się realizacji formy studyjnej i wprowadził ją w przestrzeń wirtualną. Wydaje mi się to epokowym wydarzeniem. Kończy się czas form trójwymiarowych. Wchodzimy w formę łączenia ich z przestrzenią wirtualną. To połączenie jest naturalne dla dzisiejszego odbiorcy – mówi prof. Wiesław Koronowski.

Zanim Bartosz trafił na poznańską uczelnię, rozwijał swoją pasję pod okiem wrzesińskiej plastyczki Lucyny Jóźwiak.

– Pochodzę z Kaczanowa, gdzie ukończyłem szkołę podstawową. Później uczęszczałem do Gimnazjum nr 2 im. Andrzeja Prądzyńskiego we Wrześni. Tam zdecydowałem się na udział w dodatkowych zajęciach plastycznych. Właśnie dzięki nim odkryłem swoje umiejętności. Zajęcia nie cieszyły się zbyt dużym uznaniem wśród uczniów, mimo to pani Lucyna prowadziła je z zamiłowaniem i pasją. To właśnie z nią namalowałem swój pierwszy obraz i przy jej boku przygotowałem teczkę prac, dzięki której bez problemu dostałem się do Państwowego Liceum Plastycznego im. Leona Wyczółkowskiego w Bydgoszczy. Pani Lucyna nieustannie podnosiła mi poprzeczkę i zmotywowała mnie do wyjazdu do Bydgoszczy. Myślę, że bez tej znajomości byłbym teraz w zupełnie innym miejscu – wspomina młody artysta.

Obecnie Bartosz sięga zarówno po klasyczną materię, jaką jest glina, jak i po tablet. Interesuje go relacja odbiorcy z dziełem. Przez wykorzystanie nowoczesnych technologii chciałby nadać swoim pracom ogólnodostępny wymiar.Odbiór „Łątki” sprawił mu wiele satysfakcji.

– Każdą z osób oglądających moją pracę zaciekawiło coś zupełnie innego. Wykorzystanie technologii sprawiło, że rzeźba stała się czymś więcej. W swojej głowie mam jeszcze kilka pomysłów na wykorzystanie wirtualnej rzeczywistości, ale muszą one poczekać. Aktualnie aplikacja AR jest prototypem. Moim celem jest stworzenie właściwej aplikacji oraz udostępnienie jej do ogólnego użytku, aby każdy mógł mieć moją rzeźbę w swoim telefonie – podsumowuje artysta.  

Prace Bartosza można zobaczyć na stronie: bartoszlugowski.pl.