Rzeka ludzi na ulicach oraz sznury samochodów w całym mieście – to charakterystyczne dla Wrześni (choć oczywiście nie tylko) widoki w Dzień Wszystkich Świętych. 

Uroczystość Wszystkich Świętych to dzień, kiedy w kościele katolickim wspomina się chrześcijan, którzy osiągnęli stan zbawienia i przebywają w niebie. 1 listopada jest jednocześnie świętem urzędowym w Polsce, a data ta łączy różne uroczystości związane ze wspominaniem zmarłych. Przedchrześcijański obrzęd Dziadów (zwanych też Zaduszkami) praktykowano w nocy z 31 października na 1 listopada, zaś w okolicach 2 listopada (zależnie od fazy księżyca) obchodzono Święto Zmarłych.

Największe tłumy co roku pojawiają się na cmentarzu komunalnym przy ul. Kościuszki. 

Mszę świętą w tym roku odprawiali księża z parafii pw. Świętego Ducha we Wrześni. Po tradycyjnej procesji połączonej z odmawianiem różańca, wierni usłyszeli fragmenty Apokalipsy św. Jana.

Kazanie wygłosił wikariusz, ks. Marcin Winkel. Najpierw kapłan odczytał słowa z Ewangelii według św. Mateusza.

Jezus, widząc tłumy, wyszedł na górę. A gdy usiadł, przystąpili do Niego Jego uczniowie. Wtedy otworzył swoje usta i nauczał ich tymi słowami: «Błogosławieni ubodzy w duchu, albowiem do nich należy królestwo niebieskie. Błogosławieni, którzy się smucą, albowiem oni będą pocieszeni. Błogosławieni cisi, albowiem oni na własność posiądą ziemię. Błogosławieni, którzy łakną i pragną sprawiedliwości, albowiem oni będą nasyceni. Błogosławieni miłosierni, albowiem oni miłosierdzia dostąpią. Błogosławieni czystego serca, albowiem oni Boga oglądać będą. Błogosławieni, którzy wprowadzają pokój, albowiem oni będą nazwani synami Bożymi. Błogosławieni, którzy cierpią prześladowanie dla sprawiedliwości, albowiem do nich należy królestwo niebieskie. Błogosławieni jesteście, gdy wam urągają i prześladują was, i gdy z mego powodu mówią kłamliwie wszystko złe na was. Cieszcie się i radujcie, albowiem wasza nagroda wielka jest w niebie.

Właśnie do tych słów nawiązał w kazaniu.

Błogosławieni czyli szczęśliwi. Szczęśliwi ci, którzy są ubodzy. Szczęśliwi ci, którzy są smutni. Szczęśliwi ci, którzy są cisi. Szczęśliwi ci, którzy łakną. Szczęśliwi ci, którzy są miłosierni. A przecież świat mówi inaczej. Świat mówi, że szczęśliwi są ci, którzy są bogaci. Szczęśliwi to ci, którzy są weseli. Szczęśliwi to ci, których słychać, którzy wam mogą coś powiedzieć. Szczęśliwi to ci, którzy są nasyceni. W końcu szczęśliwi ci, którzy mogą dokonać pomsty, a niekoniecznie okazać miłosierdzie.

Dlaczego oni są szczęśliwi? Dlaczego dzisiaj kościół pragnie w sposób szczególny ich wszystkich uczcić? Właśnie błogosławionych, świętych. Bo chociaż Uroczystość Wszystkich Świętych wprowadza nas przeważnie w nastrój bardziej ponury aniżeli wesoły i trudno jest mówić o uroczystości, trudno jest mówić o radości, kiedy stajemy nad grobami naszych bliskich, których być może jeszcze niedawno temu tutaj żegnaliśmy. Bo przecież byliśmy przy każdym z tych grobów. Przy każdym z tych grobów, przy których dzisiaj stoicie, żegnaliśmy poszczególne osoby. I wówczas nikomu nie było do radości. Nikt z nas się nie cieszył. Bo przecież to był smutek, to był smutek związany z pożegnaniem człowieka. Człowieka bliskiego mojemu sercu. I dziś znowu tutaj stajemy. Znowu przychodzimy na to miejsce, żeby ich wspomnieć.

Właśnie, chcemy ich tylko wspominać? Chcemy powiedzieć, że byli kiedyś obecni w moim życiu? I co po nich zostało? Tylko i wyłącznie wspomnienie? Tylko i wyłącznie jakieś zdjęcia, na których mogę ich zobaczyć? A może Pan Bóg chce ci dzisiaj powiedzieć, że wśród właśnie tych zbawionych i oni są. Być może wśród tej rzeszy ludzi, która stoi przed Tronem i przed Barankiem, jest ich twarz. Jest twarz twojej matki, twarz twojego ojca. Może twoich dzieci? Twojego współmałżonka? Może oni już tam są. Może oni już cieszą się chwałą zbawionych. I dzisiaj jedno, co powinno się rodzić w twoim sercu, to pragnienie, żeby z nimi być. Tak jak pragnąłeś wtedy, kiedy odchodzili z tego świata, żeby zostali, żeby nie trzeba było ich żegnać. Tak dzisiaj powinno być w tobie pragnienie, żeby z nimi spotkać się na nowo w świętości, bo tylko w niej możemy się spotkać. Tylko w niej możemy razem przebywać.

Dlatego też przychodząc dzisiaj na to miejsce, gdybyś mógł przyłożyć ucho do tej płyty, co byś usłyszał? Być może byś usłyszał swojego bliskiego, który spoczywa na tym cmentarzu: „Dziękuję ci, że chociaż raz w roku przyszedłeś mnie odwiedzić. Dziękuję ci za to, że na moim grobie są kwiaty tak piękne, płonie tyle zniczy. Ale nie tego potrzebuję. Potrzebuję od ciebie modlitwy, bo wiem, jaki jest piękny Bóg i chcę z tym Bogiem przebywać. Jeżeli kochałeś mnie za życia, to okaż i tę miłość po mojej śmierci i módl się za mnie”. Być może byśmy usłyszeli co innego. Być może byśmy usłyszeli: „Jestem szczęśliwy! Ani oko nie widziało, ani ucho nie słyszało, co Bóg przygotował dla tych, którzy go miłują. Jestem szczęśliwy, bo błogosławiony. Bo szczęśliwy to ten, który przeżywa trudności tutaj na ziemi, ale ten, który ciągle przed swoimi oczyma ma Jezusa. Jezusa, który za mnie umarł i zmartwychwstał. Który najpierw zapragnął, żebym był na tym świecie i nie stworzył mnie tylko po to, żebym był przez 70, 80 czy 90 lat, tylko stworzył mnie po to, abym żył wiecznie razem z nim”.

Ten właśnie Jezus tak odkupił człowieka, umarł za niego i zmartwychwstał, aby człowiek mógł być właśnie z nim w wieczności. Tylko że ci, którzy dzisiaj są otaczani przez nas czcią świętych, mieli Jezusa przed swoimi oczyma. I chcą nam to powiedzieć, że w przyszłości chcą, abyśmy razem wszyscy byli w tej rzeszy zbawionych, stojących przed Tronem i przed Barankiem, ale najpierw w naszym życiu, musi być on obecny – Jezus Chrystus, który chce przed nami nieustannie podążać.

Zakończył je w sposób charakterystyczny dla siebie, czyli śpiewem. (Docierają do nas głosy, że są wierni, którzy udają się na eucharystię w parafii pw. Świętego Ducha, ponieważ ks. Marcin tak pięknie śpiewa, że chcą mieć okazję słyszeć go jak najczęściej.)

Miałem Pana zawsze przed oczami, zawsze miałem Pana, gdyż stoi po mojej prawicy, abym się nie zachwiał. Dlatego cieszy się me serce i raduje język, także ciało moje spoczywa w nadziei, spoczywa w nadziei. 

Że nie zostawisz duszy mej w otchłani, nie zostawisz, ani nie dasz świętemu Twemu ulec skażeniu. Dajesz mi poznać wszystkie drogi życia, dajesz mi poznać, i napełniasz mnie, mnie radością Swoją przed obliczem Twoim.

Więcej zdjęć z Uroczystości Wszystkich Świętych na wrzesińskich cmentarzach prezentujemy w galerii. Tutaj natomiast prezentujemy zdjęcia z cmentarza komunalnego nocą.